Verbinding, rust, hoop, angst, erkenning, aanvaarding en vooral samen stappen zetten in herstel. Zo zou ik de retraite beschrijven. Met heel wat enthousiasme, maar ook een bang hartje, vertrok ik naar de Ardennen. Ik kende Lotte, Ana Lía en vrijwilliger Lynn dus ik wist dat ik op goede begeleiding en ondersteuning kon rekenen.
Er werd af en toe bij ons ingecheckt. Het team stond klaar om elke zorg en emotie op te vangen. Onder de deelnemers ook enkele bekende gezichten. Toch bleef het spannend om in de groep terecht te komen, maar de klik en het groepsgevoel waren van bij het begin aanwezig. Eén voor één prachtige mensen die een gelijkaardig gevecht aangingen.
​
De gevarieerde planning bestond uit kennismaking, therapie, educatie, rustmomenten, creatieve sessies en indien gewenst kookmomenten. Druk gevulde dagen met de mogelijkheid om onze eigen grenzen aan te geven. Nog een voordeel was de omgeving: tot rust komen in de natuur. Na de retraite drong het tot mij door dat ik op enkele dagen tijd grote sprongen had gezet. Ik kwam thuis met een nieuwe dosis motivatie en hoop.
Vastberaden dat ik voor mezelf zou herstellen, ging ik verder aan de slag met mijn persoonlijke doelen. Voor mij was het de eerste retraite, maar zeker niet de laatste. Een welgemeende dankjewel aan alle begeleiders en deelnemers om deze ervaring waar te maken.
Tot binnenkort!